Ik leer de kinderen in mijn praktijk altijd dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat ze zichzelf mogen laten zien, omdat ze dat waard zijn! Met andere woorden, verstop jezelf niet en wees zichtbaar, want je doet er toe.
En toen kreeg ik even een hele grote spiegel voor van mijn coach. Hoe zichtbaar ben ik zelf als het om mijn bedrijf gaat. Oeps, nou daar besteed ik totaal geen aandacht aan dacht ik zelf. Mijn coachpraktijk loopt goed en ik doe waar ik gelukkig van wordt en dat is kinderen en hun ouders helpen en dat gaat, inmiddels bijna 9 jaar, goed. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om mezelf zichtbaar te maken op instagram en andere social media. Het gaat toch niet om mij maar om de kinderen waar ik mee werk?
Durf jij jezelf te laten zien?
Tijd om met dit thema voor mezelf aan de slag gegaan. Want mijn grootste missie heb ik helder: Zoveel mogelijk kinderen in hun kracht zetten zodat ze vol zelfvertrouwen kunnen ontwikkelen en vanuit dat vertrouwen zichzelf kunnen en durven zijn.
Maar hoe kan ik zoveel mogelijk kinderen helpen als ik niet nog meer mijn best doe om deze kinderen en hun ouders te bereiken?
Ik heb als kindercoach zoveel moois te bieden dat het zonde is om dat niet aan zoveel mogelijk mensen te laten weten.
Mijn eigen coach, Marlies, heeft mij “aan” gezet als het om mijn bedrijf gaat. Mede door mijn coachtraject bij haar staat deze mooie nieuwe website er nu en ben ik actiever op social media. Met als enige doel: Zoveel mogelijk kinderen en hun ouders helpen. Ook al kan ik nog meer van me laten horen op social media, I know, het begin is gemaakt om mezelf zichtbaar te maken als kindercoach. En eerlijk, dat werd natuurlijk ook wel een keer tijd.
En ook de laatste drempel is genomen, goede foto’s laten maken van mezelf (door Mandy van real images fotografie) zodat mensen een beeld hebben bij mij en mijn praktijk. Wie is het mens achter de kindercoachpraktijk. Dus geen logo meer in mijn profielfoto maar een foto van mezelf. Hoe ongemakkelijk dat ook voelde in het begin, maar ik wil ook het voorbeeld zijn voor de kinderen die ik begeleid, dus ik verstop mezelf niet langer.
En jij? Als je eens eerlijk in de spiegel kijkt naar jezelf? Zie je dan dingen bij jezelf terug die je je kind ook ziet doen? Bijvoorbeeld (teveel) aanpassen aan anderen. Of please-gedrag tonen of jezelf niet durven laten zien? Zeg eens eerlijk…
